Το είχα απωθημένο χρόνια να ανέβω τον Όλυμπο και τελικά τα κατάφερα. Εγώ με την παρέα μου ακολουθήσαμε τη διαδρομή Πριόνια-Καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός (διαμονή)-Χονδρομεσοράχη-Ζωνάρια-Οροπέδιο των μουσών-Καραφύγιο Γιόσος Αποστολίδης και κατάβαση από την ίδια διαδρομή. Αποφασίσαμε να μην ανεβουμε στην κορυφή για δύο λόγους 1) για να κρατήσουμε δυνάμεις για την κατάβαση και 2) λόγω της πυκνής ομίχλης δεν υπήρχε λόγος να κατακτήσουμε την κορυφή χωρίς να βλέπουμε τίποτα κάτω...Τα 2700 (ίσως και 2800) που ανέβηκα ήταν υπεραρκετά και πολύ ικανοποιητικά! Η κατάβαση μέσα από την ατέλειωτη καταχνιά, που είχε καλύψει από άκρη σε άκρη το βουνό, ήταν σχεδόν τρομακτική και επίπονη. Κάπου εδώ θα θελα να πω στους νέους αναβάτες ότι ο Όλυμπος θέλει καλή αντοχή στα πόδια και δεν εννοώ τους τετρακέφαλους 4Χ15 κλπ. στο γυμναστήριο. Για τους φίλους μου τους Θεσσαλονικείς μια βόλτα από το Χορτιάτη, ένα ευχάριστο βουναλάκι, θα ήταν ό,τι πρέπει για προθέρμανση πριν τον Όλυμπο! Σε οποιαδήποτε περίπτωση πάντως είναι μια δοκιμασία που σε αποζημιώνει! Ραντεβού το επόμενο καλοκαίρι με ήλιο!
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τι καιρο εκανε ψηλα?Ειχε κρυο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεσημέρι, στα 2700μ η θερμοκρασία έπαιζε απο 9 μέχρι 5oC και εκεί που φυσούσε μπορεί και λιγότερο...Το βράδυ στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός (2100μ) ήθελε 3 κουβέρτες για να σε πιάσει ύπνος!
ΑπάντησηΔιαγραφή